Post of the day #51

Την 22α Μαΐου, ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, συνέπεσαν η εκρηκτική εκλογική άνοδος της ακροδεξιάς στην Αυστρία, αλλά και η επέτειος των 53 χρόνων από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς. Για τον «απλό» Έλληνα πολίτη η ημέρα ήταν φορτισμένη από έντονα αισθήματα αδιαφορίας, απαξίωσης, θυμού, και διάχυτης έλλειψης εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα. Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν βυθίζουν περαιτέρω την κοινωνία και την οικονομία σε ύφεση, και διαθέτουν στο όνομα του χρέους και της ανάπτυξης την δημόσια περιουσία προς αξιοποίηση για τα απόμενα 99 χρόνια, η σιωπή και οι χλιαρές αντιδράσεις ήταν εκκωφαντικές. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τους Αυστριακούς, οι Έλληνες δε φαίνεται προς το παρόν να επηρεάζονται και να πείθονται από τις σειρήνες των άκρων, παρά τις αντιξοότητες, τα ψέματα, και τις συντονισμένες προσπάθειες σύγχυσης και παραπλάνησής του. Παραμένουν υπερήφανα, αλλά και επικίνδυνα υπομονετικοί και ψύχραιμοι. Μέχρι πότε όμως; Το αίτημα για περισσότερη δημοκρατία, δίκαιη και διαφανή αντιπροσώπευση, αλλά και χρηστή διακυβέρνηση, όπως αυτό διατυπώθηκε, υπό τη μορφή ερωτήματος, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πριν από 53 χρόνια, μετά τη δολοφονία Λαμπράκη είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ: «Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο;» Το πολιτικό σύστημα εάν νοιάζεται για το καλό της πατρίδας, αλλά και για την ίδια του την επιβίωση, από εδώ και πέρα πρέπει να αρχίσει να απαντά έμπρακτα σε αυτό το ερώτημα. Διαφορετικά είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα δοκιμάσει και θα δοκιμαστεί από την οργή της υπομονής. #postoftheday