Η κριτική που ασκήθηκε στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, όσο αυτός ήταν ακόμα υποψήφιος, αλλά και μετά την εκλογή του, “ξέφυγε”. Η ρητορική του φόβου που αναπτύχθηκε σε υπερβολικές δόσεις, μαζί με όλα όσα του καταλόγισαν μένουν να αποδειχθούν. Το αν είναι πραγματικά τρελός, το αν θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πυρηνική καταστροφή, το αν θα απομονώσει τις ΗΠΑ, το αν θα κακοποιεί γυναίκες, όπως έκαναν προκάτοχοί του κ.α. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που λείπει περισσότερο απ΄ όλα είναι η νηφαλιότητα και κυρίως η αποστασιοποίηση της πολιτικής ανάλυσης από τη λογική του κουτσομπολιού, τους ευσεβείς πόθους, την εμπάθεια, τον λαϊκισμό, τη ρηχή και επιπόλαια αποτύπωση των πραγματικών δεδομένων. Και τα δεδομένα λένε ότι η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, το αίσθημα της έλλειψης αντιπροσώπευσης, οι συνέπειες της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, ο ελιτισμός και η αλαζονεία της εξουσίας ταλανίζουν τους λαούς και στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Όσο η ατζέντα, η ανάλυση και η ρητορική μένει μακριά από τα πραγματικά προβλήματα, παράγεται άφθονη παραπληροφόρηση και σύγχυση. Συνεπώς, επιτείνεται ο αποπροσανατολισμός και ο φόβος. Και έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι απρόβλεπτο, απρόσμενο, απόλυτα καλό ή απόλυτα κακό δεν είναι σχεδόν κανένα πολιτικό αποτέλεσμα. Απρόβλεπτη είναι η αντίδραση της ψυχολογίας των πολιτών, ειδικά όταν αυτοί αισθάνονται εξαπατημένοι και φοβισμένοι. Αλλά τελικά, ίσως και αυτή αναμενόμενη πρέπει να αρχίσει να θεωρείται. #postoftheday