Ποιος διαφωνεί στο ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τα μέγιστα τον ήλιο και τον αέρα για την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών εν μέσω, μάλιστα, μίας αδυσώπητης ενεργειακής κρίσης; Kανείς.
Ποιος διαφωνεί στο ότι η διασφάλιση της απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, της νομιμότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος αποτελούν βασικές προϋποθέσεις της βιωσιμότητας για οποιαδήποτε τέτοιου είδους επένδυση; Κανείς
Κανείς δεν είναι τόσο αφελής που μπορεί να πιστεύει ότι μπορούμε ως πολιτεία, ως κοινωνία, ως αγορά να έχουμε μακροπρόθεσμα οφέλη χωρίς να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας.
Είναι χρέος μας να αξιοποιήσουμε στο έπακρον το ενεργειακό δυναμικό μας και ταυτόχρονα να προστατεύσουμε τη φύση και την βιοποικιλότητα, που αποτελούν το ύψιστο αναπτυξιακό και πολιτισμικό κεφάλαιο της χώρας μας.
Που κολλάμε; Σε εγγενείς παθογένειες. Οι δυνάμεις του λαϊκισμού, αλλά και οι αμφιλεγόμενες, σε πολλές περιπτώσεις, πρακτικές έχουν ως κοινή συνισταμένη το γεγονός ότι δεν έχουν ακόμα ξεκαθαρίσει απόλυτα οι όροι και οι κανόνες του παιχνιδιού.
Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει απόλυτα σαφές στο ποιος μπορεί να κάνει τι, πού και πώς. Η ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και η προώθηση των επενδύσεων με τη μέγιστη κοινωνική αποδοχή είναι κλειδιά που θα ξεκλειδώσουν τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες.
Οι καλές πρακτικές τόσο στη χώρα μας όσο και τα παραδείγματα του εξωτερικού δείχνουν το δρόμο. Πρέπει να σπάσουμε τα ταμπού, τις ιδεοληψίες και τις προκαταλήψεις, που μάλλον σκοπιμότητες και συμφέροντα εξυπηρετούν ένθεν κακείθεν.
H αξιοποίηση των ΑΠΕ, η διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και η περιβαλλοντική προστασία δεν είναι έννοιες ασύμβατες. Το αντίθετο μάλιστα.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι ΑΠΕ μπορούν όχι απλά να συνυπάρξουν αρμονικά με τη φύση και τη βιοποικιλότητα, αλλά να αποτελέσουν ένα ακόμα μέσο προστασίας τους.
Μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες, για τον τουρισμό, τη γεωργία, για το μέλλον του τόπου και ειδικά της περιφέρειας.
Απαιτείται αξιοποίηση των κατάλληλων τεχνολογιών ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου, με αυστηρούς όρους και κανόνες για όλο τον κύκλο ζωής των ΑΠΕ.
Απαιτείται επίσης υπεύθυνη και λεπτομερή ενημέρωση, αλλά και απόλυτη διαφάνεια.
Επιπλέον απαιτείται όχι απλά η συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στη λήψη των αποφάσεων, αλλά ο ενεργός ρόλος τους στη μεγέθυνση της αγοράς και τη διάχυση όσον αφορά τα κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη.
Η απεξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα εν μέσω πολυεπίπεδων κρίσεων, που ανατροφοδοτούνται από την ενεργειακή κρίση που έχει προκαλέσει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Η κλιματική κρίση αποτελεί την βασική απειλή όχι μόνο για τη βιοποικιλότητα, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας μας. Και αυτή την κρίση μόνο οι ΑΠΕ μπορούν να την αντιμετωπίσουν.
Όσοι πολεμούν τις ΑΠΕ – πολεμούν στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Τα προβλήματα μπορούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Εάν υπάρχει η βούληση υπάρχουν και οι τρόποι. Η ενεργειακή πολιτική της χώρας και οι αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν για τις ΑΠΕ και την προστασία του περιβάλλοντος, απαιτούν τη μέγιστη πολιτική και κοινωνική συναίνεση.
Με τα έργα υποδομής και τις πολιτικές που εφαρμόζονται από τον πρωθυπουργό, το ΥΠΕΝ, αλλά και συνολικά από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η ώθηση που δίνεται από την ΕΕ με την Πράσινη Συμφωνία και το REPowerEU, η χώρα μας μεσοπρόθεσμα μπορεί να καταστεί όχι μόνο παραγωγός, αλλά μία εξαγωγική και διαμετακομιστική ενεργειακή δύναμη στην ΝΑ Μεσόγειο.
Ταυτόχρονα, με τα προγράμματα εξοικονόμησης και αυτοπαραγωγής, αλλά και την προώθηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων – ένας θεσμός που πρέπει να πούμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει υποστηρίξει σθεναρά – δίνεται η δυνατότητα στον κάθε πολίτη να γίνει μέτοχος στα οφέλη της πράσινης μετάβασης.
Μπορούμε όλοι μας να γίνουμε όλοι συμμέτοχοι σε μία αληθινή επανάσταση. Σε μία επανάσταση που συμβαίνει τώρα] και θα αλλάξει όλα όσα ξέρουμε.
Ηλίας Παλιαλέξης