Ωστόσο, οι ερευνητές του κλίματος από το Ινστιτούτο Niels Bohr του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης πιστεύουν ότι τα επίπεδα θα μπορούσαν να αυξηθούν έως και 1,35 μέτρα έως το 2100, σε ένα χειρότερο σενάριο θέρμανσης.
Όπως δημοσίευσε ο Guartdian, όταν χρησιμοποίησαν ιστορικά δεδομένα σχετικά με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας για να επικυρώσουν διάφορα μοντέλα στα οποία στηρίχθηκε η IPCC για να κάνουν την αξιολόγησή τους, βρήκαν μια απόκλιση περίπου 25 εκατοστών, ανέφεραν σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ocean Science.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα μοντέλα που χρησιμοποίησε το IPCC δεν ήταν αρκετά ευαίσθητα, με βάση αυτό που περιέγραψαν ως «πραγματικό έλεγχο».
«Δεν είναι σπουδαία νέα που πιστεύουμε ότι οι προηγούμενες προβλέψεις είναι πολύ χαμηλές», δήλωσε ο επιστήμονας της κλιματικής αλλαγής Aslak Grinsted, συν-συγγραφέας και αναπληρωτής καθηγητής στο Niels Bohr Institute.
«Τα μοντέλα που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν τις προβλέψεις για αύξηση της στάθμης της θάλασσας προς το παρόν δεν είναι αρκετά ευαίσθητα», είπε και συμπλήρωσε «Για να το πούμε ξεκάθαρα, δεν χτυπούν το σημάδι όταν τα συγκρίνουμε με το ρυθμό αύξησης της στάθμης της θάλασσας που βλέπουμε όταν συγκρίνουμε μελλοντικά σενάρια με παρατηρήσεις πίσω στο παρελθόν».
Ωστόσο, ελπίζει ότι η μέθοδος δοκιμής τους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον περιορισμό των μοντέλων, να τα καταστήσει πιο αξιόπιστα και να μειώσει την αβεβαιότητα. Είπε ότι το έγγραφο είχε σταλεί στους επιστήμονες της στάθμης της θάλασσας του IPCC.
Οι προβλέψεις ανόδου που χρησιμοποιούνται από το IPCC βασίζονται σε ένα «παζλ» μοντέλων για φύλλα πάγου, παγετώνες και θερμική επέκταση ή θέρμανση της θάλασσας. Όσο αυξάνεται η θερμοκρασία, τόσο υψηλότερη θα είναι η στάθμη της θάλασσας.
Όμως, ο Grinsted είπε, μόνο μερικές φορές υπήρχε περιορισμένος αριθμός δεδομένων για τα μοντέλα που θα δοκιμαστούν. Δεν υπήρχαν σχεδόν δεδομένα σχετικά με το ρυθμό τήξης για την Ανταρκτική πριν από τις δορυφορικές παρατηρήσεις τη δεκαετία του 1990, είπε. Ο Grinsted διαπίστωσε ότι ενώ τα μεμονωμένα δεδομένα, όταν δοκιμάστηκαν προς τα πίσω στο χρόνο, από το 1850 έως το 2017, αντανακλούσαν την πραγματική αύξηση της στάθμης της θάλασσας, όταν τα δεδομένα συνδυάστηκαν, οι προβλέψεις ήταν πολύ συντηρητικές.
«Έχουμε καλύτερα ιστορικά στοιχεία για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας συνολικά, κάτι που, κατ ‘αρχήν, επιτρέπει τη δοκιμή του συνδυασμένου παζλ μοντέλων», δήλωσε ο Grinsted.
Η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Niels Bohr ελπίζει ότι η μέθοδος τους για την επικύρωση μελλοντικών σεναρίων με την εξέταση του παρελθόντος μπορεί να κερδίσει ένα βήμα στο πώς θα αναλυθεί η αύξηση της στάθμης της θάλασσας.
Ο Jens Hesselbjerg Christensen, καθηγητής στο τμήμα του πάγου, του κλίματος και της γεωφυσικής του ινστιτούτου και συν-συγγραφέας στην εφημερίδα, δήλωσε: «Ελπίζουμε ότι αυτή η νέα μέτρηση σύγκρισης θα υιοθετηθεί και μπορεί να γίνει εργαλείο που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη σύγκριση διαφορετικών μοντέλων».