Είχαμε καιρό να το ακούσουμε, αλλά φαίνεται πως με το παλιό, κλασσικό, «σκληρό ροκ» θα πορευτούμε στο επόμενο διάστημα, ως την προεδρική εκλογή και τις φαινομενικά αναπόφευκτες πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Προεκλογικό κλίμα έντασης, οξύτητας και ακραίας πόλωσης διαμορφώνουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Για τους δικούς τους λόγους ο καθένας:
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές, αν είναι δυνατόν αύριο. Προηγείται στις δημοσκοπήσεις και βλέπει τον χρόνο ως δυνάμει εχθρό του. Φοβάται πως ενδεχόμενες θετικές εξελίξεις στην οικονομία μπορούν να αλλάξουν το κλίμα, προς όφελος της κυβέρνησης. Γι΄αυτό και επιχειρεί να εμποδίσει με κάθε τρόπο την εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, που οδηγεί σε παράταση του βίου της κυβέρνησης. Οι βαριές και ατεκμηρίωτες καταγγελίες για παρασκηνιακές κινήσεις εξαγοράς βουλευτών, ώστε να υπερψηφίσουν τον υποψήφιο Πρόεδρο που θα προταθεί από την κυβέρνηση, αυτόν τον στόχο υπηρετούν.
Η κυβέρνηση από την άλλη πλευρά, έσπευσε να σηκώσει το γάντι. Εκτιμά ότι η πόλωση, στην παρούσα φάση, την εξυπηρετεί. Στις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι η διεύρυνση της διαφοράς υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται κυρίως στην αποσυσπείρωση της ΝΔ. Στο γεγονός δηλαδή ότι μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της, οργισμένοι από πράξεις και απογοητευμένοι από παραλείψεις της κυβέρνησης, είτε επιλέγουν την αποχή, είτε τη διαμαρτυρία ( ψηφίζοντας τους ΑΝΕΛ, το ΛΑΟΣ ή την ΧΑ ) είτε μετακινούνται απευθείας στο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ό,τι αφορά τον άλλο κυβερνητικό εταίρο, το ΠΑΣΟΚ πληρώνει τα εγκλήματα του Γιώργου Παπανδρέου, βυθίζεται στην παραλυτική εσωστρέφεια και συνθλίβεται ανάμεσα στους δύο μεγάλους μονομάχους. Η ηγετική του ομάδα αναζητά -και αυτή – σανίδα σωτηρίας στην πόλωση. Και τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης επιχειρούν να διαμορφώσουν κλίμα σύγκρουσης, ώστε να αφυπνίσουν και να επανενεργοποιήσουν τα παραταξιακά αντανακλαστικά των έως χθες πιστών ψηφοφόρων τους.
O «κομματικός πατριωτισμός» είναι θεμιτός. Πρώτιστο όμως καθήκον της πολιτικής ηγεσίας είναι η σταθερή προσήλωση στο εθνικό συμφέρον, η απερίσπαστη αφοσίωση στην υπηρεσία των πολιτών. Ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα που η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο μεταίχμιο.
Ελπίζουμε οι κομματικές ηγεσίες να έλαβαν και να διάβασαν σωστά τα πρόσφατα σαφή μηνύματα εταίρων και αγορών. Οι επιδείξεις μαγκιάς στο εξωτερικό για εσωτερική κατανάλωση είναι τουλάχιστον ατελέσφορες. Η άσκηση οικονομικής πολιτικής με γνώμονα το εκλογικό όφελος συνιστά επιλογή αδιεξόδων και νέων δεινών. Και, επιτέλους! Ας αντιληφθούν ότι δεν απευθύνονται σε ιθαγενείς που εντυπωσιάζονται με καθρεφτάκια. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες στα χρόνια της κρίσης υπέφεραν και άντεξαν πολλά. Έμαθαν όμως και πολλά περισσότερα. Σήμερα είναι σοφότεροι. Γνωρίζουν ότι την πόλωση και την οξύτητα επιδιώκουν πάντα εκείνοι που δεν έχουν πειστικά επιχειρήματα, ρεαλιστικές προτάσεις, βιώσιμες λύσεις για το αύριο.