Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκε μια έκθεση της Unicef τα πορίσματα της οποίας προκαλούν αρχικά έκπληξη και κατόπιν οργή. Η σχετική έρευνα, που διενεργήθηκε στις 41 χώρες του ΟΟΣΑ, αφορά στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην παιδική ευημερία.
Τα στοιχεία σοκάρουν: Από το 2008 έως σήμερα, πάνω από 2,5 εκατομμύρια παιδιά βρέθηκαν κάτω από το όριο της φτώχειας, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των παιδιών που ζουν σε συνθήκες ανέχειας σε περίπου 76,5 εκατομμύρια! Και – τραγική ειρωνεία – μιλάμε για παιδιά που ζουν στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου!!
To συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι ο «αναπτυγμένος κόσμος» αποδεικνύεται εξαιρετικά αναποτελεσματικός στην αντιμετώπιση υπαρκτών και μάλιστα εξαιρετικά σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων. Προβλημάτων που βεβαίως προυπήρχαν, αλλά διογκώθηκαν εξαιτίας της ύφεσης, τόσο ώστε να διαρρηγνύουν τη συνοχή κοινωνιών και να υποσκάπτουν το μέλλον χωρών που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση.
Η Ελλάδα – το πιστοποιεί και η συγκεκριμένη έρευνα – είναι η χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα τις πιο βαριές συνέπειες της κρίσης. Με βαρύτερη απ΄όλες τη δραματική διεύρυνση της παιδικής φτώχειας και τη διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης μιας ολόκληρης γενιάς. Το καμπανάκι χτυπά δυνατά και επίμονα καλώντας σε ανάληψη δράσης. Τώρα!
Το έχουμε επισημάνει και δεν θα πάψουμε να το επαναφέρουμε με έμφαση και με κάθε αφορμή: Η ανάπτυξη δεν είναι – δεν μπορεί να είναι – μια διαδικασία με περιεχόμενο αυστηρά οικονομικό. Δεν μπορεί η αναπτυξιακή διαδικασία να αφορά τους λίγους και τους ισχυρότερους. Δεν επιτρέπεται να αφήνει πίσω της τους αδύνατους και τους πιο ευαίσθητους. Και πρώτα ανάμεσα σ΄αυτούς τα παιδιά.
Αναπτυξιακά σχέδια, προγράμματα και επιμέρους πολιτικές, πάντα και παντού στον κόσμο, οφείλουν να έχουν στο κέντρο τους τον άνθρωπο. Τη βιωσιμότητα μιας οικονομίας , τη βιώσιμη προοπτική μιας χώρας δεν την υπηρετεί μόνο η ευημερία των οικονομικών δεικτών. Την εγγυάται η κοινωνική συνοχή. Την θεμελιώνει η συμμετοχή όλων των πολιτών στην αναπτυξιακή προσπάθεια. Αλλά και στην κατανομή των καρπών της ανάπτυξης με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.