Τώρα είναι η ώρα του απροκατάληπτου διαλόγου. Της συνεννόησης και της σύνθεσης. Της συμφωνίας πάνω στα αυτονόητα και τα επείγοντα. Για τη διασφάλιση της κοινής ευρωπαϊκής μας πορείας. Για τη διόρθωση σφαλμάτων, την αποκατάσταση αδικιών και την επούλωση πληγών που έφεραν τα μνημόνια. Για την ανασυγκρότηση της χώρας στη βάση ενός εξωστρεφούς παραγωγικού μοντέλου. Για τη συνομολόγηση ενός νέου εθνικού συμβολαίου, με στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη δίκαιη κατανομή των καρπών της σε όλους τους Έλληνες. Τώρα είναι η ώρα των συνεργασιών. Καλοδεχούμενες συνεπώς οι εκλογές. Για να ανοίξουν οι πολίτες το δρόμο και να ακολουθήσουν οι «ηγεσίες». Για να επιβάλλουν οι Έλληνες τις λυτρωτικές λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος…
Πάμε λοιπόν, 8 μήνες μετά τις τελευταίες, σε νέες εκλογές. Για ποιο λόγο; Και με ποιο διακύβευμα;
– Ο λόγος: Η αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα να μεταλλάξει «αβρόχοις ποσίν» τον ΣΥΡΙΖΑ, από συνασπισμό κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς σε αρχηγικό κόμμα της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς. Η πολιτική αδυναμία του να επιβάλλει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ την υποχώρηση, από τις ακραίες και ουτοπικές διακηρύξεις του ως ανέμελη ψηφοθηρική αντιπολίτευση, στις επώδυνες -και εν πολλοίς ταπεινωτικές- προσαρμογές που επέβαλε η σκληρή πραγματικότητα της διακυβέρνησης.
– Το διακύβευμα: Για τον «επισπεύδοντα» κ. Τσίπρα είναι η συνέχιση του αφηγήματος «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. Και μάλιστα κυβέρνηση απαλλαγμένης από τους ακραίους απομονωτιστές, υποστηριχτές της δραχμής. Κατά τον Αλέξη Τσίπρα μια δική του κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει τα βασικά σημεία της συμφωνίας, να προχωρήσει παράλληλα σε επαναδιαπραγμάτευση κρίσιμων παραμέτρων της και να πάρει στοχευμένα μέτρα αντιστάθμισης των συνεπειών της κρίσης για τους οικονομικά αδύναμους και κοινωνικά ευάλωτους. Για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη το διακύβευμα είναι ο σχηματισμός μιας σταθερής κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας, με βάση και κορμό την νικήτρια των εκλογών ΝΔ. Μια κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας, που θα εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά τη συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές και θα υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η οικονομία.
Είναι γεγονός πως το τελευταίο που χρειαζόταν τώρα η χώρα ήταν η έστω και για ένα μήνα παράταση της αβεβαιότητας. Η χώρα έχει επιτέλους ανάγκη από ομαλότητα. Από πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα. Αυτά είναι σήμερα τα ζωτικής σημασίας εθνικά προαπαιτούμενα. Ναι, η υλοποίηση των όρων που προβλέπει η συμφωνία είναι απαραίτητη. Εγκαίρως ή με κάποια συμφωνημένη περίοδο χάριτος, πλήρως ή με κάποιες συμφωνημένες εκπτώσεις, η συμφωνία θα υλοποιηθεί. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Το ποιός θα ηγηθεί της διαδικασίας υλοποίησης έχει βεβαίως τη σημασία του. Δεν είναι όμως – δεν πρέπει να είναι – το πρώτο ζητούμενο.
Κυρίαρχο ζητούμενο σήμερα είναι η προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Για την μετά και την έξω από τα μνημόνια πορεία της χώρας. Για όσους επιμένουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο η εμπειρία των τελευταίων μηνών μπορεί και πρέπει να είναι διδακτική. Μύθοι και ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν. Ο ρεαλισμός εισβάλλει δυναμικά και διεκδικεί να εγκατασταθεί στα πολιτικά μας ήθη. Ήδη καταγράφεται ως σημαντικό κεκτημένο η υπεύθυνη και γενναία στάση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ψήφισης των προαπαιτουμένων και έγκρισης της συμφωνίας. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για το επόμενο αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός.
Τώρα είναι η ώρα του απροκατάληπτου διαλόγου. Της συνεννόησης και της σύνθεσης . Της συμφωνίας πάνω στα αυτονόητα και τα επείγοντα. Για τη διασφάλιση της κοινής ευρωπαϊκής μας πορείας. Για τη διόρθωση σφαλμάτων, την αποκατάσταση αδικιών και την επούλωση πληγών που έφεραν τα μνημόνια. Για την ανασυγκρότηση της χώρας στη βάση ενός εξωστρεφούς παραγωγικού μοντέλου. Για τη συνομολόγηση ενός νέου εθνικού συμβολαίου, με στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη δίκαιη κατανομή των καρπών της σε όλους τους Έλληνες.
Τώρα είναι η ώρα των συνεργασιών. Καλοδεχούμενες συνεπώς οι εκλογές. Για να ανοίξουν οι πολίτες το δρόμο και να ακολουθήσουν οι «ηγεσίες». Για να επιβάλλουν οι Έλληνες τις λυτρωτικές λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.