Η ετοιμολογία του πολυαγαπημένου πασατέμπου προέρχεται από το ιταλικό passa που σημαίνει «περνάω» και tempo που σημαίνει «χρόνος». Σε ελεύθερη μετάφραση θα τον ονομάζαμε «να περνάει ο καιρός». Την περίοδο που πραγματοποιούνται τεκτονικές αλλαγές τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ελλάδα μοιάζει με ξεχασμένη στο χρόνο χώρα. Αφού η κυβέρνηση σπατάλησε μήνες για μία απολύτως αποτυχημένη διαπραγμάτευση το 2015, επαναλαμβάνει το ίδιο ολέθριο λάθος και σήμερα.
Κωλυσιεργεί απίστευτα με την πρόφαση μίας άκρως αδιαφανούς και αμφιλεγόμενης διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο ενός μέρους του σκληρού προγράμματος, που η ίδια έχει ψηφίσει και συμφωνήσει με τους δανειστές ήδη από τον Ιούλιο του 2015, ως αποτέλεσμα της εν΄ λόγω ανεκδιήγητης διαπραγμάτευσης. Αν και ομολόγησε δια στόματος του πρωθυπουργού ότι έπασχε από αυταπάτες, συνεχίζει και σήμερα στην ίδια τακτική. Σπαταλάει χρόνο και χρήμα, καταδικάζοντας την ελληνική κοινωνία σε τέλμα και συνεχίζει να υπόσχεται και να τάζει ελπίδα γενικά και αόριστα, λες και ο κόσμος είναι χαζός.
Στη χώρα που έχει φθάσει στην τέταρτη θέση του παγκόσμιου δείκτη εξαθλιώσεως, η ελληνική οικονομία κατέγραψε εκ΄ νέου ύφεση της τάξης του 1,1% έναντι του δ΄ τριμήνου του 2015 και ύφεση της τάξης του 1,2% έναντι του γ’ τριμήνου του 2016, ενώ οι εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ έκαναν λόγο για ανάπτυξη 0,3% και ύφεση 0,4%, αντίστοιχα. Σε μία κοινωνία που υποφέρει εδώ και χρόνια, το χάσιμο χρόνου και τα μικροκομματικά παιχνίδια κινούνται πλέον στα όρια της πολιτικής απάτης. Εκτός και αν ο πραγματικός στόχος είναι η άλωση του κράτους και η δημιουργία ενός υπό ομηρία κομματικού στρατού, υπό τα πρότυπα των αρχών της δεκαετίας του 80. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό του 2015. Η κυβέρνηση όπως κινείται, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την κοινωνία και την οικονομία με την πλάτη στον τοίχο σε ένα τέταρτο μνημόνιο και βέβαια σε κάλπες.
Σαφέστατα και δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις ούτε οι δανειστές. Ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση ύστερα από την απόφαση για δημιουργία πολλών ταχυτήτων εντός της, πρακτικά ομολόγησε την αποτυχία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση, αλλά και να προχωρήσει υπεύθυνα και θαρραλέα στην πολιτική ενοποίηση. Στην Ελλάδα όμως, ύστερα από οκτώ χρόνια ύφεσης και εξαθλίωσης, έχουμε την ατυχία να υφιστάμεθα τα έργα και τις ημέρες μίας “κυβέρνησης πασατέμπο”, η οποία στέκεται μοιραία και άβουλη μπροστά στις διεθνείς εξελίξεις. Πλέον, το μόνο ζητούμενο για τον λαό είναι να μην ξαναδιχαστεί και να μην πέσει θύμα της τεχνητής πόλωσης που θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν στη μάχη για την καρέκλα. Η Ελλάδα πρέπει να μείνει ενωμένη.
Ηλίας Παλιαλέξης