H χώρα παρακμάζει εδώ και οκτώ χρόνια. Φαίνεται ότι το μόνο που ενδιαφέρει την πλειονότητα των πολιτικών ταγών είναι η εξουσία. Σύγχυση, αποπροσανατολισμός και παραφροσύνη. Το τέταρτο μνημόνιο είναι γεγονός. Επιδερμική διαχείριση της φτώχειας, ίσα ίσα για να μην αποκαλύπτεται στα στατιστικά της ΕΕ. Σιωπηλή προώθηση μεγάλης έκτασης ιδιωτικοποιήσεων με εξευτελιστικά αντίτιμα. Διάχυση του φόβου και της ανασφάλειας στην κοινωνία, μέσω της δραματικής μείωσης του εισοδήματος, της υπερφορολόγησης, των πλειστηριασμών, ενώ το φάντασμα της ανεργίας, της μετανάστευσης και της επιβίωσης πλανάται πάνω απ΄ τα κεφάλια όλων.
Την ώρα που οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Την ώρα που το δημιουργικότερο και παραγωγικότερο τμήμα της κοινωνίας, η μεσαία τάξη, δέχεται συστηματικά μία ανηλεή επίθεση. Φτωχοποιείται και συρρικνώνεται.
Ταυτόχρονα συρρικνώνεται η προοπτική της Ελλάδας να ανακάμψει. Η αγορά έχει ζουγκλοποιηθεί και έχει αποκτήσει ανθρωποφαγικά χαρακτηριστικά. Οι θεσμοί υπολειτουργούν. Η δημοκρατία υπολειτουργεί. Διαλύεται η κοινωνική συνοχή. Σε ένα άλλο σύμπαν, η κοκορομαχία στα έδρανα καλά κρατεί. Το κοινοβούλιο θυμίζει τον πύργο της Βαβέλ. Διαφορετικές γλώσσες. Διαφορετικά αφηγήματα. Όλοι εναντίον όλων. Όλοι δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο. Ο καθένας υπερασπίζεται ειδικές ομάδες συμφερόντων. Δεν ενδιαφέρονται για το σύνολο της κοινωνίας και της αγοράς.
Αλληλοκατηγορίες και επιθέσεις κομματικού ενδιαφέροντος μπροστά στο πτώμα μίας κοινωνίας που τους έχει απαξιώσει πλήρως. Θλιβερή η κατάσταση. Δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχει σχέδιο. Δεν υπάρχει σύμπνοια. Δεν υπάρχει κοινή κατανόηση της πραγματικότητας. Όμως, σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου, η κατάρρευση του πύργου της Βαβέλ, εξαιτίας της ύβρεως και της αλαζονείας ήταν ταυτόχρονα και η αρχή της ανθρώπινης εθνογένεσης.
Ίσως η σημερινή πλημμελέστατη λειτουργία μίας ποιοτικά σοβαρά υποβαθμισμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, να γίνει το παράδειγμα που θα χρειαστεί να αποφύγουμε στο μέλλον, προκειμένου να αναγεννηθεί το έθνος.