Ύστερα από δέκα σχεδόν χρόνια ύφεσης και ενώ οι Έλληνες υπέστησαν, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τη μεγαλύτερη απώλεια στους μισθούς τους από το 2010, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πρώτη σε ανεργία σε όλη την Ευρώπη, με ποσοστό 20,7%. Στις τάξεις των νέων κάτω των 25 ετών, το ποσοστό ξεπερνάει το εκρηκτικό 40%. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι πρώτη στην αύξηση φόρων ανάμεσα στις 35 χώρες του ΟΟΣΑ. Η αναιμική ανάπτυξη εμφανίζεται καθαρά και μόνο σε λογιστικό επίπεδο και σε πλήρη αναντιστοιχία με την κατάσταση στην πραγματική αγορά.
Την ίδια ώρα, με γενικευμένο το αίσθημα της απαισιοδοξίας, αλλά και με εμπεδωμένη την πεποίθηση ότι τα η κατάσταση θα χειροτερέψει, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρές προκλήσεις σε εθνικό επίπεδο. Στο εσωτερικό της χώρας η βία, η ανομία, ο χουλιγκανισμός, ο τραμπουκισμός, ο τσαμπουκάς και δυστυχώς η ατιμωρησία, έγινε μέρος της καθημερινότητας.
Η αξιοπιστία των πολιτικών και της πολιτικής βρίσκεται στο ναδίρ, καθώς ο δημόσιος διάλογος αναλώνεται και κατακλύζεται κατά κύριο λόγο από αντεγκλήσεις και κοκορομαχίες, με κεντρικό ζητούμενο το ποιός είναι περισσότερο διεφθαρμένος και όχι στην ενδυνάμωση των θεσμών για τη γενική αντιμετώπιση του φαινομένου. Εκ΄ μέρους του πολιτικού κατεστημένου εκπέμπεται έντονα το μήνυμα της αδιαφορίας για τον «απλό πολίτη», την αγορά και τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ως συνέπεια όλων αυτών οι Έλληνες, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Gallup, εμφανίζονται ως ο πλέον δυστυχισμένος λαός παγκοσμίως. Και πώς να μην είναι; Δυστυχώς, οι πρώτες θέσεις στην ατζέντα της δημόσιας σφαίρας φαίνεται ότι θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες και προκλήσεις των καιρών. Τουλάχιστον, μέχρι τις εκλογές. Οι οποίες, όπως φαίνεται, θα επιφυλάσσουν σημαντικές εκπλήξεις για όλους.